چهره ای ذلیل تر از تو ندیدم..

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم صل علی فاطمه و ابیها و بعلها و بنیها

خبت به معناى‏ «الْمُطْمَئِنُّ مِنَ الْارْضِ» هم آمده است؛ یعنى زمین آرام و مطمئن.
در لغت به زمین فراخ و پست، خَبْت‏ مى‏‌گویند.

«أَخْبَتَ» با «الى» و «لام» متعدى مى‌‏شود و در قرآن با هر دو آمده است:

«الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ وَ أَخْبَتُوا الى‏ رَبِّهِمْ اولئِکَ اصْحابُ‏ الْجَنَّةِ هُمْ فِیها خالِدُونَ»[۱]، وَ لِیَعْلَمَ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّکَ فَیُؤْمِنُوا بِهِ فَتُخْبِتَ لَهُ قُلُوبُهُم».[۲]

«أَخْبَتَ» با «الى» معناى تواضع و خشوع و هبوط وذلت را دارد. و با «لام» معناى لینت و نرمش و پذیرش را دارد.

وقتى مى‏‌گوییم: «أَخْبَتَ الى‏ رَبِّهِم» منظور آن تواضع و پستى و ذلتى است که تو در برابر حق پیدا مى‌‏کنى. اگر این معنا از ذلت تحقق پیدا کند، طبیعتاً زمینه براى ریزش فضل حق و بارور کردن عنایات او زیاد خواهد شد.

در روایات آمده است که خداوند به موسى خطاب کرد: «یا موسى! مى‏‌دانى من چرا تو را به عنوان کلیم خود انتخاب کرده‌‏ام؟ چون در چهره‌‏ها جستجو کردم و چهره‌‏اى آرام‌‏تر و نرم‌‏تر و ذلیل‌‏تر از چهره تو نیافتم. این بود که تو را انتخاب کردم.»[۳]

[۱] هود، ۲۳.

[۲]حج، ۵۴.

[۳]علل الشرائع، ج۱، باب۵۰، ص۵۶و۵۷.

  پ ن : استاد علی صفایی (عین . صاد)

الهی بحق الحسین(ع)
عجل لولیک الفـــــــــرج