بسم الله الرحمن الرحیم
بسم الله الرحمن الرحیم
توی این چند وقت که آشوب های فرانسه رو توی اخبار پیگیری میکردم که هنوز هم ادامه داره ولی رسانه ها کمتر بهش توجه دارن ، به مطلبی رسیدم که بازخوانی اش خیلی برام جالب بود
نامه ای که بهمن سال ۹۳ از طرف آقا به جوانانی زده شد که الان جلیقه های زرد به تن دارند
اگر در آینده خبری شنیدید که مردم فرانسه به اسلام روی آورده اند ، تعجب نکنید
الهی بحق الحسین(ع) ، عجل لولیک الفرج(عج)
متن نامه در ادامه مطلب میباشد.
بسم الله الرحمن الرحیم
چهل سال [از انقلاب] گذشته است. چهل سال زمان زیادی نیست؛ برای عمر تمدّنها چهلسالگی آغاز بلوغ و حرکت فکری است. چهلسالگی دوران پیری نیست [بلکه] دوران شکوفایی است و این شکوفایی انشاءالله وجود خواهد داشت. زمینههای این شکوفایی را انسان دارد مشاهده میکند؛ امروز بحمدالله ایمان دینی در کشور ما خوب است، عزم راسخ در بین ملّت ما خوب است، حضور و آمادگی در میان مردم خوب است، جوانان باایمان و دارای عزم راسخ کم نیستند، زیادند -بنده میشناسم؛ البتّه همه را هم نمیشناسم امّا هزاران جوان در اطراف و اکناف کشور مشغول کارهای عمیق، کارهای فکری [هستند]- جوانان دانشمند، جوانانِ با عزم راسخ، مشغول ساختن، مشغول تولید کردن، مشغول ابتکار و نوآوری هستند در سرتاسر کشور؛ اینها آیندهسازند؛ ایمانشان خوب و قوی، توکّلشان بالا، اعتمادشان به خدا زیاد، امیدشان به آینده درخشان، بصیرتشان خوب؛ اینها هستند در بین مردم و کم نیستند -من «هزاران نفر» که گفتم، دایرهی ارتباط و معرفت خودم را گفتم امّا دهها برابرِ این هستند؛ زیادند- جوانهای ما آمادهاند. اساس همهی اینها هم لطف و فیض پروردگار است. خداوند متعال اگر اراده نکرده بود که این کار پیش برود، این مقدّمات را فراهم نمیکرد. امام بزرگوار در یک برههای -متأسّفانه جزئیّات یادم نیست- از اینکه یک کاری بسهولت انجام گرفته است، استنتاج کرده بودند که خدای متعال میخواهد این کار انجام بگیرد: اِذا اَرادَ اللهُ شَیئاً هَیَّاَ اَسبابَه؛ مقدّمات کار که فراهم میشود، پیدا است خدای متعال اراده فرموده است این کار انجام بگیرد. مقدّمات کار، ایجاد انقلاب است، تشکیل جمهوری اسلامی است، تشکیل نظام اسلامی است؛ اینها مقدّمات کار است برای ایجاد آن تمدّن اسلامیِ متناسب با این زمان و با این قرن. اینها مقدّماتی است که خدای متعال فراهم کرده است که به آنجا برسیم و انشاءالله خواهیم رسید.
پ ن : رهبر انقلاب / دیدار با مردم شریف قم / 19 دی ماه 97
الهی بحق الحسین(ع) ، عجل لولیک الفرج(عج)
بسم الله الرحمن الرحیم
رسیدن به فضل در شنیدن تلاوت رسول و نشر آن است.
پس باید در جمع هایی حضور داشت که در آن تلاوت های رسول شنیده می شود و باید جمع هایی تشکیل داد که بتوانی آن شنیده هارا نشر بدهی.
این فضلی است که در هیچ تجارت و لهوی داده نمیشود .
الهی بحق الحسین(ع) ، عجل لولیک الفرج(عج)
بسم الله الرحمن الرحیم
" وَ لَئِنْ أَذَقْناهُ نَعْماءَ بَعْدَ ضَرَّاءَ [S1] مَسَّتْهُ لَیَقُولَنَّ ذَهَبَ السَّیِّئاتُ عَنِّی إِنَّهُ لَفَرِحٌ فَخُورٌ" سوره مبارکه هود آیه 10
کلمه" فرح" به معناى سرور است، و این دو کلمه (فرح و سرور) نظیر هم هستند، و هر دو به معناى باز شدن قلب به خاطر چیزى است که از آن لذت مىبرد، و ضد این دو کلمه" غم" (با تشدید میم) است- تا آنجا که مىگوید: و کلمه" فخور" به معناى کسى است که زیاد فخرفروشى مىکند، و یا با شمردن فضایل خود مىخواهد خود را یک سر و گردن از دیگران بلندتر جلوه دهد، و این کلمه هر جا اطلاق شود ذم است، چون دلالت بر تکبر دارد، تکبر بر کسى که تکبر بر او جایز نیست.[1] و منظور از" سیئات" به قرینه مقام، مصائب و بلاهایى است که نزول آن بر آدمى، انسان را بد حال و غمگین و دردمند و پریشان کند. و معناى آیه این است که: اگر ما انسان را
بعد از آنکه گرفتار بود به نعمتى برسانیم حتما مىگوید شدائد از من برطرف شد. و این گفتار که قرآن به عنوان زبان حال از جنس بشر حکایت مىکند کنایه است از اینکه وضع بشر چنین است که بعد از رفع گرفتاریش خاطر جمع مىشود که دیگر آن شدائد و مصائب بر نمىگردد.
و اینکه فرمود:" إِنَّهُ لَفَرِحٌ فَخُورٌ" به منزله تعلیل براى جمله" لَیَقُولَنَّ ذَهَبَ السَّیِّئاتُ عَنِّی" است که مىفرماید: علت خاطر جمعیش این است که او آن چنان خوشحال مىشود که خیال مىکند همیشه در این حال باقى خواهد ماند چون که نعمت را بعد از بلاء چشیده است (و در دلش جایى براى فکر صحیح باقى نمىماند)، و اگر او فکر مىکرد که آنچه از نعمت که در اختیار او است زوال پذیر است و نمىتوان به بقاء و دوام آن اعتماد نمود، چون امر به دست او نیست، بلکه به دست غیر او است هم چنان که احتمال دارد که آنچه از گرفتاریها و مصائب که از او برطرف شده دوباره برگردد، در این صورت دیگر خوشحال نمىشد، چون هیچ انسان عاقلى در باره امرى مستعار و ناپایدار خوشحالى نمىکند.
[1] مجمع البیان، ج 5، ص 145.ترجمه
تفسیر المیزان، ج10، ص: 233 الهی بحق الحسین(ع) ، عجل لولیک الفرج(عج)
بسم الله الرحمن الرحیم
هرگاه ندانستی در مسیری که پیش رو داری مقصد کجاست ، اما به حق بودن مسیر اعتماد کردی ولی شکوه و ویژگی ها و صفات مقصد را ندانستی باید با سرعت پیش بروی تا از ظلمت و تاریکی فهم خارج شوی
برخی از زمان ها این کندی ماست که سبب میشود از ظلمت خارج نشویم و مقصد را در نور نبینیم
باید رسم عادیاتی زیستن را تمرین کنیم
حرکت حرکت و باز هم حرکت
سریع و سریع و سریع تر
جدی و جدی و جدی تر
اگر نباشد تصمیم هایت به گورستان تبدیل خواهد شد که بویش هلاکت خواهد کرد
هلاکتی که انگار هیچ گاه حبی رسیدن به بوی خوش نور را نداشتی و کند و کند و کندترت خواهد کرد
رسم رسیدن به محبوبیت فاطمه س ، علی ع وار زیستن است
عادیاتی باش تا به ام ابیها س برسی...
خدایا همه را به فاطمه س برسان ...